Imos indo

calquera pode coller unha palabra e dicila  (DICILA)

calquera pode escribir             (collós)

calquera pode pintarse un traxe

mirades  

cos ollos iluminados polo efecto secundario da vaselina

e o latex en simbiose

fachenda, ollo, do cu, agora “rojo” (Marx Vive no teu ano "galleguista" de Madrid)

ao fin

eles engraxan  o funcionamento, 

digo,

o non funcionamento dunha máquina

que cheira a jomina e colonia e vaselina e latex queimado

e

seguen falando

e dalle

e veña

non se lle derreteran as linguas nunca, non

non se lle revoltaran as palabras en forma de metralla

grafitis  en todas as paredes

par e impar dá ijual

as ensimino e branqueo

as pintadas fascistas

e tamén temos a jadis, que non o din todo

a altas horas da mañán

as trece horas da mañán

xente falando de solucións

a cada día distinta e definitva

e a min gústame ver os debuxos

mais non podo despegar os meus oídos

da tivi

                                                          

                                      

que queres, meu tigre?

Que qué quero de ti