koito ergho sum

Ao fin sain                     da torre de pedra

                              só

toquei chan para          escoitar laios

e ulir

fuga de esperanzas

amores baldeiros de cópula

e noites follando o televisor

mans de cartón pedra que xa non

crean

no teu van de escuridade

os fluxos que berran

                                que berran?

                                 que levan

                                polucións nocturnas

roubáchesme

isto isto isto

e non levaches nada que non

              atopes

                      no fume de pipa apertándoche os pulmóns

                                                  e non levaches nada

négome a ser quen che fale

quen che escriba ou beba

ou che beixe,

enfermo,

con pólvora

e magnolias

caoba espero que sexa con be penso e ti tes unha camiseta que sobra e rebenta o tempo

en realidade estou moi pouco

encallado

                nos teus pómulos só quería achegarme

e queimarche

 as meniñas

coa pequena punta da lingua carbonizada

pola túa gorxa

desgarradora

e moi independente berra

                                          berra

                                  deixame respostar á túa pregunta

deixa que o pense mentres che profano o corpo

con pintura

e coas mas

e coas unllas rasgando cartas de

autoodio

e fabricando frases con pouca coherencia

que só soan ao roce de un todo co ar

que che bate e veña

bailemos

tiro

pum

lume estomacal que che fai andar sobre nubes

para nubes

a kinton

                            si/non e berzas agrias

agriaronme as berzas pero non te sentes aí

que non estou eu debaixo

enriba

atrás e perdido nunha fraga onde chove

e vexo chover

e hai arbores, moi poucos eu

ca li tros de viño doce

moito

e ti

ouhm, coma, pon outra coma e deixa que

respiren as frases

ah, si, arríncame a enerxía, que tes a cama moi ben feita oh si bonitas paredes

cor

caoba?

por que non me rebentas e deixas de falar de paredes, ah si, paredes, tiralas

vivir

ao fin

si; pode surxir e suxerir

veña, podemos comezar para rematar e poder voltar atoparnos

camiñando

si

quizais

lume

andiamo

paraugas que se perden nun arrecendo espontáneo

a humidade

                    ontoloxicamente

                                           vinculada

                                                         coa tea protectora dunha cordilleira

que se presta a exterminar

toda chaira vivinte e monótona singularidade extrema

 pacífica insurreción de formigas  e

pequenas centrais sindicais de abellas

moi

           propensas

a explicar e tal e dis 

que estudas pero

 bah

aquí alá

como estás?

imos indo

   pois bue, nunca choveu

din os vellos mongoleños de trinta anos como

esperanza de

               vi

               VI 

                     (vi da...)

que nunca escampara

paraugas

 dis

                  mais tampouco estou dacordo coa túa silueta

             moura de vértebras insinuandome que non vai rematar

aquí todo

                             non

                        é especial

pero  tampouco vou falar diso

en especial

aínda que si, teño os pulmóns dun negro moi mermado                                       

                                                                                                   

dispostos a reconquistar algo que ficou inerte e

                                                                     moi líquido

entre ti  e os meus dedos

entre a carencia e algunha que outra mierda poética moi fermosa 

pero que non sei (d)escribir

bah

xa é moita hora

                                                        

                                                         

        

baffan culo

pack de doce iogures de setecentas calorías e algún que outro

tétricamente diverso e perverso

alimento si-ohnista na noite dos tropecentos días e cantas cantidades

de gotas de auga agocha

o MAR en tanta cantidade de auga salgada

e u-la auga dulce

úlcera ocular de tanto privarlle aos outros sentidos

o aquel de poder collerte

e misturarte entre tantos restos

mariños que hai na auga do mar e que agocha

tanto mar

pero non decaiamos

que aquí andamos

navegamos pirubirubí

vémonos ceibes

vento nos ollos triturándonos o pexego

que temos por órgano de natureza muscular

responsábel da circulación do sangue nos animais

di a rag que se non sabe de pexegos

ti tampouco sabes de pexegos

e aquí intentas lamberme toda a pel

e soas a algunha MIERDER de pink floyd

rabuñando cos dentes e as unllas

a pel de pexego 

nesta e aqueloutra cidade ou visión

ansiosa e famenta 

que grande

non entendo

o funcionamento

das

duchas

chás chás 

de primeiro quero ensalada

toda unha corrente de ismo            s

 foi manifestada ante a s              ombra dunha vaca

      explota(da) explótame, explo

 no medio do s               alón

 a vaca, no medio da cidade

de quen é a vaca?                        parece unha vaca que non está no s           eu sitio

 a vaca non s             e pode poseer

che,                                             parece de fóra

e aí no chan, moito                     s licore                       s.

corrían que  s          e mataban os ismo             s

fe endiose fe-

rro afondo

                      parece que todo ten moita

                       intención,  

a puta da vaca s               abe en que penso.

agora non é o momento de

tre boada

chove fóra ata que escampe

di a vaca que

s                          e ten que ir

pois que s           e vaia

tamén facemos reparto adomicilios

ficarei cego 

véndote baixo as pálpebras 

                                         mortas 

debullar 

     as últimas pezas

                     

                       entre as túas moas 

do espello

que tanto ficamos 

violándonos  nun patio de area infatil

e sotavento

baixo 

          as

               pálpebras

só faíscas por mor do tempo

                              

                                   

or whores in my head

whores at my door

whores in my bed