ou ho

queimado o

vento inminentemente

parece que hoxe vai ser

un deses días onde escoitar  pus xemer vai

lograr que remate berrando  máis puro pracer

bocexo férreo   

tirar as cancelas

e sen tremer espello

 espero perdo cores a cada pe porque quero quero quero quero e quero esquecer

                               ar e moito menos quero quero NON quero comba aparte

                       

chegar a certa idade

e seguir atándome os cordós

   sudaría todo o sangue se alguén por riba                     

ten que FACERME  un nó

sudaría todo o sangue polas veas ben abertas

e cheas de cobre

que cerren vén a caixa e a tiren ben alto ao fondo

a esquerda ben vermella ven escoitar como flúe e se desfai a pel beixando os

ósos

e se perde o pó

pequeno charco de vertixe presencial que se fai

ah si

mesmo 

que non pareza o que non é, ou que si, pero non, NON, pensedes que escribinennegritaisoéunhamentiramentireiriña

partillaría o resto do tempo 

                               que me pertence

en perder as mans e a sensibilidade

e o gusto

afogado na tinta que se perde baixo os pés baixo a escuridade moi

                                                                                                      clara

aínda que parece lóxica artificial 

aínda parece

oh 

un leito 

onde, onde, onde onde onde  

deitarme deitarme, deitarme, coas

condensacións 

de frustración

                    embriagadora musa que enreda

                                                                            o seu falar

      

                        nos meus ollos que pechan

un leito para que o fume

condense

outra e outra palpable vez

 de néboa gris

e se manteña

e siga arrincándome

-ándome 

o tempo 

                                       calquer tempo o tempo calquer tempo é tempo

para que berre, dígolle que berre

o que á voz non 

                                                    

                                    lle pertence

só escollo!

 un leito 

un

para violar e ser

violado 

o tempo e agardar

só quero podo merezo teimo en ser maltratado

 perderme e agocharme

nunha espiral de pedra

 nun leito de pedra

H

xoves

               tarde seis da tarde

           

                       comeza cun francés  no que non participo

porque xa son as seis e media da tarde

na cola do jadis

co mocho estándar

están as vellas da historia

as vellas das que con franco

                                                       “se vivía mejor ”

                                                         y se follaba lo mismo

      empaquetando todos os seus recordos

       nun

              servicio a domicilio por máis de

                                             cincoenta chavos

rompéndome o leite que conservo na bolsa dos collós

cun inicio de ciego vehicular ao que monto para que me leve toda a

noite das seis e corenta en ouros

desbÓrdase a garrafa de catro litros

cun viño tinto e cunha cola

que esvaran polos bordes plásticos da botella

dándolle figura a todas as súas curvas

até que

                  enche o meu peito

e os meus

                 beizos que din negro

por ter uns restos bíblicos da auja que foi viño e vaia resaca ao día sejinte

e vaia ciego levaba

                                   jesucristo que xa temos que marchar á zona vella

para intentar cazar algún fíjado

feminino ao que botarlle o dente e

 a lingua

 escura

 pola maldición do LK

retózase no sangue esvarando polas catro pernas

que non se coñecen e esgótanse e marchan para algunha lúa

que os conserve nun cráter

espetados nun               toxo

en cada flor de               toxo