As comas, ninghién pensou nas comas.

Cuartos embriaghados para os camiñantes que fan camiño

paradas no camiño dos desalentos

camiños que camiñan os entes desgraciados

ou camiñantes que camiñan pola puta realidade.

Lugares agochados sen candeas que alumeen

nin poidan servirlle de vida inerte as sombras que oscurecen

lugares sen selo pero paradas que axudan

a darlle respiro aos labradores de camiños

camiñantes que sofren inxustizas a cotío

os entes que se fan patróns do seu navío.

A vida, a merda desta vida.

Conseghiremos ser, cando atopemos os lugares.

Os lugares onde nos topamos espidos

sen vernos ou tocarnos

vivirmos de impulsos, en cadea os eléctricos

cuartos enteiros, sen sermos humanos, impulsos das células

cando temos un orghasmo.

Lugares que queremos, che.